Is een ja altijd een ja? Anders gezegd: betekent het woord 'ja' ook altijd "ja" (of kan het - los van ironie - soms zelfs ook "neen" betekenen)?
Hoe verleidelijk is het te denken dat mondelinge communicatie enkel via taal verloopt. Brengen we niet alles wat we willen meedelen ter sprake door onze keuze van woorden, uitdrukkingen en zinnen? Als ik ja bedoel, dan zèg ik ook ja. Toch? Steeds breder groeit het inzicht dat niet-talige elementen zoals handgebaren, hoofdbewegingen, lichaamshouding, blikrichting en gezichtsuitdrukking essentiële aspecten zijn van de communicatieve boodschap. Wat deze observatie zo boeiend maakt, is dat de meeste van die gebaren, houdingen, gezichtsuitdrukkingen en blikken niet zomaar toevallig of willekeurig tot stand komen, maar wel degelijk op een gestructureerde manier uitdrukken wat we willen ‘zeggen’. In veel gevallen ondersteunen zgn. co-speech gebaren de talige inhoud van een uiting, maar net zo goed leiden bepaalde gebaren tot een andere of zelfs tegenovergestelde betekenis van wat we in taal tot uiting brengen. En dan wordt ja soms een neen.
Deze vraag werd beantwoord. Ontdek meer door op het filmpje of het logo te klikken.
