naast evidente zaken zoals voedsel en warmte geeft een mens een overduidelijke nood aan liefde en bevestiging. dat zorgt er in zekere zin voor dat we sociale wezens zijn maar zorgt anderzijds ook voor heel wat lijden. we offeren heel wat tijd en energie op, gewoonweg om erbij te horen. en we zijn soms meedogenloos tov anderen in onze zucht naar nog meer erkenning, meer macht, meer succes. en als we om één of andere reden die erkenning kwijtraken of niet krijgen, kunnen we heel ongelukkig worden. hoe anders zou onze wereld er niet uitzien indien we van jongsaf aan zouden leren om geen slaaf te zijn van ons ego?