In sommige culturen wordt rouw bij verlies van naasten heel openlijk beleefd en ook aanvaard door de omgeving, maar in de huidige Westerse maatschappij geldt vaak de stelling 'je moet doorgaan', of 'niet bij de pakken blijven zitten'. Vroeger was men nog in het zwart gekleed om rouw aan te geven, maar ook deze traditie is weg. Hoe kunnen we dergelijke mentaliteit wijzigen. En bijvoorbeeld ook nadenken over een officieel 'rouwverlof'.